VAN SCHAPENWOLKEN TOT SCHAPENHERDER

Een vorig leven van Caroline,

uit de praktijk reïncarnatietherapie van Marianne Notschaele

© Uitgeverij RHA Publishing

VAN SCHAPENWOLKEN TOT SCHAPENHERDER

Caroline (26) werkt parttime als stewardess bij een vliegtuigmaatschappij. Tijdens een consult komen - aan de hand van haar vragen - diverse vorige levens van haar aan bod. Eén daarvan, een leven als schaapsherder, geeft Caroline zicht op waarom ze zo houdt van vliegen ‘in de lucht’ (en kijken vanuit het vliegtuigraampje naar prachtige schapenwolken) en haar verlangen naar een partner ‘op de grond’.

In deeltijdvliegen, zoals ze dat noemt, herinnert haar onbewust aan een eenzaam leven als schaapsherder in de Alpen. De herder verbleef lange tijd ‘bovenin’ de bergen (waar hij genoot van de natuur en zijn schaapskudde), maar voelde zich eenzaam ‘beneden’ in het dorp omdat hij geen vrouw had.

Ze beschrijft het zelf hieronder:

“Tijdens het consult bij Marianne kwam een vorig leven naar boven als schapenherder, door een soort visualisatie. Om dat leven van die man en de emoties goed los te laten adviseerde Marianne me de gebeurtenissen op te schrijven. Het verdriet en weemoed in mij van die man kan dan beter slijten.

Ik was ooit eens een man die in de 19^e eeuw leefde in de Alpen. Mijn beroep was schaapherder en mijn schapen en honden waren mijn lust en mijn leven. Mijn vader was ook schaapherder geweest. Mijn moeder was overleden toen ik klein was en ik ging altijd met mijn vader mee. School niet afgemaakt, ik vond het niet leuk, ik werd gepest en was anders dan anderen. Ik was liever met mijn vader in de bergen met de schapen, die pestten mij gelukkig niet. We woonden in een klein huisje, een paar kilometer boven het dorp.

In mijn puberteit was ik erg verliefd geworden op een meisje in het dorp. Zij werkte in het kruidenierswinkeltje en was altijd aardig tegen me. Ik was altijd erg verlegen en zij heeft nooit geweten dat ik van haar hield. Toen ik hoorde dat zij ging trouwen was ik kapot van verdriet, maar kon dat met niemand delen.

Mijn vader overleed in een winter door een lawine toen ik 20 was en toen moest ik het zelf doen. De seizoenen kwamen en gingen. In de lente als de sneeuw ging smelten ging ik met de schapen de bergen in en was lange tijden van huis en kon leven van wat de natuur me te bieden had. In de winter zaten de schapen in de schuur en was ik meer thuis. Ik had geen vrienden, vulde de vaak eenzame uren met boeken lezen en soms ging ik naar het dorp als er muziek werd gemaakt. Van de wol die de schapen opbrachten kon ik wat spullen kopen om het huis en de schuur op te knappen en levensmiddelen. Veel had ik niet nodig, ik was toch alleen. Ik was tevreden met mijn leven, de schapen en de honden. Ik voelde me bevoorrecht dat ik in de mooie natuur in de bergen mocht leven.

Toch voelde ik me vaak eenzaam als ik ergens op een van de prachtige plekken in de bergen van het uitzicht genoot, ik had het graag met iemand willen delen. Het verdriet over mijn ouders en de onbeantwoorde liefde kon ik aan niemand kwijt.

De jaren gingen voorbij en ik werd ouder en trager. In een winter kreeg ik een stevige longontsteking te pakken, waar ik ondanks de kruidendrankjes die ik zelf maakte niet van opknapte. Ik overleed eenzaam. Na een paar weken kwamen de dorpbewoners er pas achter dat ik niet meer leefde.

De man had tijdens zijn leven veel verlangen/weemoed naar familie, een vrouw. Maar hij kon ook erg genieten van de prachtige natuur. Hij had het zo graag alletwee gehad: een vrouw en gezin en de mooie baan als schaapsherder in de prachtige natuur.

Mijn eenzame gevoel tijdens het vliegen als ik weer eens op een prachtige plek in een vreemde stad of in de natuur ergens op de wereld sta, kan met dit leven te maken hebben. Ook mijn verlangen naar deeltijd vliegen kan hiermee te maken hebben. Ik hoop op iemand die bij mij past en ik wil deeltijdvliegen. Dat getouwtrek met mezelf in dit leven kan hiermee te maken hebben.

Dat dit leven naar boven kwam is geen toeval.

- Ik kan me soms ergeren aan het gedrag van mensen dat ze als schapen allemaal hetzelfde doen. Als er één schaap over de dam is, volgen er meer…. Ik noem ze dan vaak schapen.

- Ik ben altijd allergisch geweest voor schapenwol.

- Mijn liefde voor de bergen, de natuur en skieën kan hier ook mee te maken hebben.

- Ook kan ik erg genieten van schapenwolkjes in de lucht en schapen buiten in de natuur.

- Schaapjes tellen als ik niet kon slapen, daar werd ik juist onrustig van.

- Als kind vroeger gingen we op vakantie naar Zwitserland. Ik was gefascineerd door alle kruizen die langs de weg en op punten stonden waar mensen omgekomen waren.

- Tijdens mijn werk ben ik altijd extra lief en verzorgend geweest voor mensen die alleen waren.

Marianne zegt, dat ik vanaf nu anders tegen alles wat met schapen te maken heeft zal gaan aankijken. Als ik voortaan waar ook ter wereld op de grond of in de lucht schapenwolkjes zie, ik rustiger zal worden en het gevoel: ik moet iemand hebben, ik moet dit, ik moet dat, ik wil dit en dat, wat zal afnemen.

De schaapherder is eenzaam en met veel verdriet gestorven en ik heb het lang met me mee gedragen. Maar nu wordt het tijd om los te laten. Het past niet meer bij mij. Ik verdien het om in dit leven gelukkig en echt mezelf te zijn. Rust in vrede lieve man, ik laat je los…. RIP.”

***

Ik mailde Caroline met de vraag of het verhaal met bijbehorende plaatjes zo goed was voor deze website. Daarop mailde ze terug:

- Misschien is het ook leuk om erbij te schrijven dat ik me vaak het zwarte schaap van de familie heb gevoeld omdat ik anders was...

- Dat ik na het schrijven van het verhaal de tv aanzette en de nieuwe reclame van Tele 2 zag, over Frank het zwarte schaap dat zich altijd anders voelde en op zoek ging naar zichzelf, gitaar spelend de wereld over, ging studeren en pas toen hij bij Tele 2 ging werken echt zichzelf werd, zo grappig en herkenbaar...

- Dat ik al lang last had van mijn darmen en dat ik naar internist in ziekenhuis moest voor onderzoek, maar 3,5 week moest wachten. Na het inschakelen van zorgbemiddeling bij het Zilveren Kruis kon ik een dag later bij dr. Schaap! terecht.

- Dat ik een goedkoop speelgoedschaapje heb gekocht dat nu op mijn nachtkastje staat. Ik slaap steeds beter.

Zelf had ik ook nog een bijzondere aanvulling.

Nog geen half uur nadat Caroline na haar consult mijn praktijkruimte verliet, ging mijn telefoon over. Ik nam op. Een man van tussen de 70-80 jr. vroeg met bibberende stem: ‘Bent u de mevrouw die een advertentie heeft gezet voor schapenwol?’

Ik viel zowat van mijn stoel van verbazing. Ik moest echt even goed nadenken. Ik? Een advertentie? Voor schapenwol? Tot ik – grijzend van oor tot oor over deze bijzondere vorm van synchroniciteit - me herinnerde dat ik ruim drie jaar geleden(!) in het maandblad ‘Landleven’ inderdaad een oproepje plaatste met de vraag of iemand schapenwol over had. Nooit meer wat op gehoord. Niks. Nada. Rien. En nu… Caroline, met een vorig leven als schaapherder was de deur nog niet uit of een oude Nederlandse schapenhoeder bood zijn wol al aan… J Van dit soort mooie momenten kan ik zo genieten!

Met dank aan Caroline voor haar bijdrage.

Marianne Notschaele-den Boer

© RHA Publishing

Terug naar beginpagina voor andere verhalen.

Boek met verhalen over vorige levens

Bovenstaand verhaal is in gewijzigde vorm opgenomen in het gratis e-book 'Vintage Life'

© RHA Publishing, februari 2009