Een andere kijk op emetofobie - braakfobie
VAN OVERGEVEN TOT OVERGAVE
José over haar ervaringen - reïncarnatietherapie
Marianne Notschaele ©
Uitgeverij RHA Publishing
Emetofobie: angst voor
extreme misselijkheid en braken
ANGST VOOR
OVERGEVEN OF ANGST VOOR OVERGAVE?
Misschien iets om
eens over na te denken: extreme angst voor braken/overgeven kán
samenhangen met ‘angst voor overgave’.
Soms liggen vorige
levens hieraan ten grondslag.
Gedachten die
iemand heeft op het moment van sterven in een vorig leven, en die op dat moment
volkomen juist zijn, kunnen doorwerken in een daaropvolgend leven (lees
hierover meer: Hoe en waarom reïncarnatietherapie
werkt), waar ze niet meer passen.
Reïncarnatietherapeuten
doen hUN best dergelijke verkeerde gedachtenkoppelingen te neutraliseren.
Voorbeeld 1:
In een
concentratiekamp in de 2e w.o. wil iemand overleven, hoe zwak of
ziek iemand ook is. Gedachten daar kunnen zijn: zolang ik zwak, ziek en mager
ben, leef ik nog. Als ik ga braken, is het pas echt met me afgelopen.
===è Maar: deze
gedachten zijn nu niet meer juist. Nu geldt: als je gezond bent, leef je nog.
Van braken ga je niet dood.
Voorbeeld 2:
Iemand ziet in een
vorig leven anderen sterven bij een epidemie in de middeleeuwen. Men had toen
weinig verstand van hoe ziekte werkte en hoe bacillen werden overgedragen.
Iemand kan daar terecht denken: iedereen om me heen gaat dood nadat ze
overgeven en braken. De koppeling: braken=doodgaan wordt gelegd.
===è Maar: die
conclusie klopte in die oude tijd. Nu betekent braken echt niet altijd dat je
eraan doodgaat. Bovendien kunnen medicijnen ingezet worden tegen ziekte.(*)
Voorbeeld 3:
Een soldaat in een
oorlog wordt door de vijand gepakt. ‘Geef je over… want anders….!’ Is het
laatste wat de soldaat hoort voordat hij wordt doodgeschoten. Hij koppelt aan
elkaar: me overgeven=doodgaan.
=è Maar: je overgeven
aan iets nu, hoeft niet te betekenen dat je sterft.
Zo zijn er vele
andere voorbeelden waarbij angst voor overgeven of overgave een rol kan spelen.
Lees hieronder de ervaringen van José, een
vrouw die werkte in de gezondheidszorg. Ze kwam bij me met een braakfobie.
Dit verhaal
verscheen in 1994 in het Tijdschrift ‘Cyclus’, een tijdschrift voor regressie-
en reïncarnatietherapeuten.
José schreef het
zelf na afloop van therapie. In 2005 heb ik aan de hand van haar complete
dossier, met haar goedkeuring, het therapieproces wat vorige levens betreft
opnieuw gedetailleerd uitgewerkt en opgenomen in het boek 'Waarom Esther geen Robinson werd'.
(*) In het boek Ik was eens... is een therapieproces van een jonge
vrouw met extreme angst voor buikgriep en ziekte uitgebreid beschreven.
***
Vind je vorige
levens onzin of ben je er niet aan toe, wend je dan tot de website Stichting Emetofobie
voor informatie en/of hulp.
Marianne Notschaele-den Boer
© RHA Publishing, mei 2009
Terug
naar beginpagina voor andere verhalen over vorige levens en de boeken die
ik daarover heb geschreven.
© RHA Publishing