Schoenmaker ontmoet marskramer – herinneringen aan een vorig leven als schoenmaker

Uit de praktijk reïncarnatietherapie van Marianne Notschaele-den Boer

© Uitgeverij RHA Publishing

SCHOENMAKER ONTMOET MARSKRAMER – naar aanleiding van een visualisatie ‘terug naar een vorig leven’

Afgelopen week bracht ik een relaxavond in de sauna door. Meestal neem ik een aantal meditatie- of visualisatieoefeningen mee (op een MP3speler) ter ontspanning tussen de saunagangen door. De ene keer soezel ik daarbij lekker bij weg, de andere keer ‘zie’ ik soms flarden uit vorige levens, afhankelijk van de oefening.

Terwijl ik na een saunarondje in badjas heerlijk lag te relaxen in zo’n wegzakfauteuil, luisterde ik (oordopjes!) met gesloten ogen naar een visualisatie van Jan van der Heide (*)

Ik moest me een trap voorstellen, die ik tree voor tree afdaalde. Daarna een ruimte, ingericht met mijn lievelingspullen, -kleuren, -geuren en -geluiden. Vervolgens hoorde ik me op de top van een berg te plaatsen en opnieuw af te dalen (of onderop de berg omhoogklimmen, dat ben ik even kwijt J). In ieder geval kwam ik via deze ontspanningsoefening terecht in beelden uit een vorig leven. Met behulp van de gestelde vragen tijdens de visualisatie zag ik dit:

Kleding? - Type zwerver. Grof gekleed. Een man.

Taal? - Duits. Het leven speelde zich af in een Duitstalig gebied in Europa.

Tijd? – 600. Vroege middeleeuwen.

Beroep? – Leerbewerker/reizend schoenmaker annex marskramer. Ik liep van dorp naar dorp, kwam telkens in contact met nieuwe mensen. (Ik grijnsde bij deze opkomende informatie want tegenwoordig heb ik een hekel aan wandelen.)

Belangrijkste bezigheid? - Ik lapte oude leren schoenen op en maakte nieuwe. Modellen zoals op het plaatje bovenaan deze webpagina. (Dacht: grappig, mijn man poetst meestal mijn leren schoenen, ik doe dat nooit, vind dat stom werk. Leren schoenen laat ik echt verpieteren qua onderhoud. Ik zag ook een flits van een familielid nu, een verre neef van me waar ik zelden contact mee heb. Ineens wist ik: in dat voorgaande leven keek hij neer op schoenlappers en marskramers. Niet lachen, maar in dit leven nu, is hij schoenmaker J).

Ik zag mezelf aan het werk, buiten, zittend op de grond. Een stuk leer op mijn schoot, in mijn hand een rare grove naald met groot oog waar leren veters doorkonden. Lappen leer aan elkaar naaien tot een schoen/slof van simpele vorm.

Of ik een huis had? - Nee, ik sliep in greppels en schuren, trok van dorp naar dorp. Had geen vaste plek. (Nu blijf ik graag thuis, ik hou niet zo van reizen.)

Opdracht in dat leven? – Tevreden zijn met kleine dingen.

Wat ik geleerd had in dat leven? – Contacten aanknopen met anderen, verkopen. Ik maakte nieuwe leren sloffen/schoenen of repareerde ze. Had een waardevol ambacht onder de knie gekregen.

Een bijzonder moment in dat leven? – Iemand gaf me een opdracht leren sloffen te maken, maar betaalde niet. Ik was naïef en te goedgelovig, geloofde al snel dat men mij zou betalen, maar meestal kreeg ik een slaapplaats in ruil en/of eten. (Mmm dacht ik, zou ik daarom nu zo goed zijn in het maken van betalingsafspraken met cliënten? Mijn lesje geleerd? Ik zag ook een vage flits van 2 eerdere vorige levens die met dit schoenmakersambacht te maken hadden: een leven als Eskimo waarin ik een bontrand borduurde aan een leren muts, en een leven als Noord-Amerikaanse Indiaan, waar ik mocassins droeg van leer. Ik borduurde figuurlijk voort op mijn kennis van lederwerk.)

Of ik nog bekenden tegenkwam in dat leven? - Ja, een salesmanager die ik een keer als cliënt heb gehad, een jaar of 6 geleden. Ik was deze cliënt vergeten, maar ineens ‘wist’ ik het weer. Ik zag deze salesmanager van nu als marskramer in dat vorig leven. Hij was een marskramer die een tijd met me mee opliep, van dorp naar dorp. Omdat hij geen schoeisel aan zijn voeten had en geen geld, had ik medelijden met hem. Ik maakte een paar leren sloffen voor hem, zonder dat ik hem daarvoor liet betalen. (En nu het grappige: deze salesmanager heeft 1 consult bij mij gedaan. Hij was vertegenwoordiger van een duur schoenenmerk G., en kwam tijdens die sessie in een vorig leven terecht als marskramer. Het gaf hem veel duidelijkheid over zijn huidige werk en leven. Na afloop van het consult vroeg hij mij welke schoenmaat ik had? Want, zie hij, die schoenen van jou, die zien er niet uit. Hij gokte op maat 38, ik zei: nee 39. Hij geloofde niet dat ik ‘zulke grote voeten had voor iemand die zo klein was als ik’. Beloofde me: ik moet straks nog ergens langs en dan kom ik je een paar schoenen brengen. Ik vond dat gek, maar ook wel grappig en leuk. Twee uur later belde hij opnieuw aan, overhandigde me twee dozen met luxe leren(!) damesschoenen. Ik mocht kiezen welk paar ik het leukst vond. De schoenen heb ik 2 jaar met plezier gedragen, ze liepen heerlijk. Ik vond het een leuk gebaar van een salesmanager. Maar nu besef ik dat ik eeuwen later kado kreeg, wat ik hem ooit gaf: schoeisel! Zulke karmadingetjes vind ik prachtig om te ontdekken.)

Grijnzend deed ik mijn ogen weer open toen de visualisatieoefening was afgelopen.

Halverwege de meditatie had mijn man (die in de stoel naast me zat te lezen) geprobeerd mijn aandacht te trekken, maar ik wees naar mijn oordopjes en gebaarde ‘straks’. Omdat ik nu klaar was, vroeg ik: ‘Wat was er nou daarnet?’

Zegt hij: ‘Ik wilde je deze advertentie laten zien.’ Hij bladerde terug in een tijdschrift en wees op een kleurenfoto met daarop kanariegele damesschoenen in mocassinstijl: ‘Vind je zulke schoenen leuk? Die lijken me wel wat voor jou.’ Over schoen-synchroniciteit gesproken…

Van dit soort vorige levens informatie word ik vrolijk en heel gelukkig. Te mooi voor woorden J!

Marianne Notschaele-den Boer

© RHA Publishing

Terug naar beginpagina voor andere verhalen

Bovenstaand verhaal is in gewijzigde vorm opgenomen in het gratis ebook ‘Vintage Life’.

Aanvragen via website.

Klik op de afbeeldingen voor boekinformatie:

Terug naar beginpagina van deze website

© RHA Publishing - op alle artikelen en cliëntverhalen berust copyright, gelieve dit te respecteren – aug. 2012