Wat kun je leren van daderschap in voorgaande levens?

Een vorig leven van Pauline (35): “Het zijn maar beesten, het zijn wilden”

Uit de praktijk reïncarnatietherapie van Marianne Notschaele-den Boer

© Uitgeverij RHA Publishing

WAT KUN JE LEREN VAN DADERSCHAP IN VOORGAANDE LEVENS?

Pauline (35) wilde tijdens haar therapietraject uitzoeken waarom ze in haar huidige leven ‘alles op haar schouders nam’. Ze vond dat ze ‘te moeilijk was voor zichzelf’, wilde weten waarom ze in vorige levens zo vaak slachtoffer was. Ze wilde ‘makkelijker voor zichzelf worden’, haar eigen weg bepalen in positieve zin. Beter grip krijgen op haar leven.

Uitspraken van Pauline waren oa:

- ‘Ik ben bang dat ik moeilijk ben voor anderen.’

- ‘Ik haat mensen die anderen geweld aan doen, zelf zou ik dat nooit doen.’

- ‘Ik kan niet tegen mensen die alleen aan zichzelf denken.’

- ‘Ik zal nooit een ander kwetsen of iets afnemen.’

- ‘Ik voel me zo vaak schuldig.’

In eerdere therapiesessies was al een vorig leven van Pauline als (oorlogs)slachtoffer -in de 2^e wereldoorlog- aan bod gekomen. We zouden nu naar daderlevens gaan kijken. Om de boel een beetje in evenwicht te brengen. Niet alleen zielige verhalen uit haar verleden opduikelen. Iedereen is immers wel eens ‘slecht’ geweest. Daderlevens boven tafel krijgen zorgt er vaak voor dat iemand wint aan daadkracht, kracht die tot dan toe blokkeerde.

We begonnen de sessie met het formuleren van haar doel: ‘Nu wil ik wel eens grip op mijn leven hebben. Ik wil de controle!’

Hoe meer ze zich op deze gedachten concentreerde, hoe meer ze daarbij voelde aan emoties en lichaamsgevoelens. Het idee om grip te krijgen, de controle te hebben, voelde lekker. ‘Het geeft me een gevoel van macht’. Ze balde haar vuisten, zette haar kin krachtig naar voren en lachte breeduit. Pauline hoefde niet eens haar ogen te sluiten om beelden op te roepen die daarbij hoorden.

***

Hieronder vind je een deel van mijn aantekeningen, genoteerd tijdens haar sessie (*1)

Vorig leven 1: ‘Slaven zijn maar beesten’

“Ik zie beelden van slavernij. Amerika, voor de burgeroorlog.

Zwarte slaven zitten aan kettingen. Enkele tientallen, het zijn beesten.

Ik ben een man en werk op het land voor een baas, maar ik heb 15 slaven onder me. Ze werken voor me. Leuke baan, goed betaald. Veel macht. Iedereen wil wel zo’n baantje. Ik ben er goed in. Ik straf consequent met de zweep. Ik doe het al jaren.

Als de slavernij ophoudt, vertrek ik naar een staat waar nog wel slavernij is en begin ik opnieuw. Meer slaven onder me. Tot het einde van dat leven ben ik ervan overtuigd dat dit de juiste denkwijze is, dat slaven beesten zijn.”

Vorig leven 2: ‘Het zijn maar domme wilden’

“Ik ben een veroveraar (man) voor de Spaanse koning. Juiste tijd weet ik niet.

Ik had jong al interesse in vechten. Lekker bloederig. Op mijn 14^e al een vechtersbaas. In het leger gegaan. Leiding geven, heerlijk. Vervelende dingen delegeren, lekker. Mijn uniform en wapens worden door anderen schoongemaakt, hoef ik zelf niet te doen. Eerst was ik soldaat, maar ik ben gehaaid. Dat brengt me tot officier. Het gaat vlot. Hoogste rang. Direct onder de koning. Generaal ofzo.

Ik word ontboden bij de Spaanse koning. Het klikt goed tussen ons. Mag troepen aanvoeren. Hij gelooft in me, hij wil meer macht, power, meer land. Meer macht over andere landen. En dan meteen het geloof overbrengen. Ik ben wel gelovig, maar niet zo erg.

Ik krijg vier schepen mee. Voer mannen aan. De kapitein staat onder mijn bewind. Ik delegeer het varen. Goede vrienden met de kapitein. Soldaten en matrozen aan boord. Ruim een jaar onderweg. Ik laat zien wie de baas is. Geweldige tijd. Mensen die niet luisteren worden met zweep afgestraft.

Land in zicht. Uitgestrekt gebied. Vriendelijke mensen, een stel wilden. Hun gedrag is primitief. Hutten, kralen. Wij doen of we geen schatten zoeken. Doen net alsof goud niet belangrijk is. Schatten afpakken, ze zijn dom. We slaan toe. Goud verzamelen. Machtig gevoel, geweldig om te doen. Alles volledig onder controle, grip op de situatie.

Ik denk aan mezelf, verleg grenzen, krijg steeds meer aanzien. Geweer/zwaard. Land veroveren en in kaart brengen. Laat ik doen. Ondergeschikten van me lopen in een hinderlaag van wilden. Ik besluit wat beter op te letten, op mijn hoede. Mijn ploeg wordt kleiner, te weinig manschappen.

Na een jaar of vijf terug. Ondertussen zijn al diverse scheepsladingen naar Spanje teruggekeerd. Ik moet terug, ontboden bij koning. Macht was al die tijd leuk, ik was een soort eigen koning geworden met een eigen gebied bij die wilden. Voor ik kan terugreizen word ik vermoord door wilden, loop in hinderlaag. Speer door mijn hart.”

Zowel als slavenbaas in Amerika, als rovende Spanjaard voor de koning, sloeg Pauline er in beide levens stevig op los met een zweep om anderen te straffen. Ze voelde geen schuld, geen wroeging.

Als man was ze ‘moeilijk voor anderen’ en ‘deed ze anderen geweld aan’ (zie Pauline’s uitspraken bovenaan in dit verhaal) De zwarte slaven in Amerika zullen hun baas vast gehaat hebben; de wilden zullen de plunderende Spaanse veroveraar niet zonder reden in een hinderlaag hebben gelokt. Beide mannen dachten voornamelijk in die levens aan zichzelf. Kwetsten anderen met woorden of zweep, dachten licht over de gevolgen ervan voor ‘die beesten’ of ‘die wilden’. In die mannenlevens voelde ‘Pauline’ geen schuld. Maar Pauline nu, liep wel rond met vage schuldgevoelens, hetgeen zich vertaalde in een zeker weten, dat zij ‘dergelijke dingen nooit zou doen’, zoals anderen spullen afnemen, kwetsen of geweld aandoen. Op onbewust niveau was die les wel degelijk geleerd.

Toen ze de krachtige daderlevens tegenover haar vorige leven zette waarin ze zelf een zielig slachtoffer was, werd haar plots erg veel duidelijk.

Tijdens een eerdere sessie had ze al een pijnlijk vorig leven ervaren als Joodse vrouw, die in de 2e wereldoorlog beroofd werd van al haar persoonlijke ‘schatten’ (familie/bezittingen); de vrouw werd bovendien in een kamp gestraft tijdens een gruwelijk zweepincident. In dat leven harkten Duitse soldaten schatten bij elkaar van goedgelovige, onwetende Joden, net zoals de Spaanse veroveraar ooit gouden voorwerpen verkreeg van die ‘domme wilden’.

Pauline maakte de balans op wat betreft dader- en slachtofferlevens. Sloot de boeken, en stapte daarna vrij van schuld haar huidige leven binnen. Als je oprecht geleerd hebt van goede- en slechte daden, als je weet hoe het hoort, als je begrijpt dat alles wat je doet gevolgen heeft, dan mag je verder en ballast afwerpen…

Met dank aan Pauline voor haar bijdrage.

(1*) In Pauline’s geval gebruikten we een lichte vorm van trance. Zie traject reïncarnatietherapie. Tegenwoordig werk ik meestal op andere wijze, zie consult nu

Marianne Notschaele-den Boer

RHA Publishing, okt. 2009

Terug naar beginpagina

Klik op de boekafbeeldingen. Boeken over werken met inzichten uit vorige levens.

Terug naar beginpagina van deze website

© RHA Publishing - op alle artikelen en cliëntverhalen berust copyright, gelieve dit te respecteren – okt. 2012